Περί καύλας του ανδρικού γυμνού

4

ή της ζωγραφικής αυτών που προκαλούν εαρινή ζαλάδα

Όσες φορές έχω σταθεί ποζάροντας για να με ζωγραφίσουν, είτε επί χρήμασι είτε για το γούστο του ζωγράφου, η σκέψη μου αφαιρείται και επικεντρώνει -παραδόξως- στο ανδρικό γυμνό σώμα. Είναι εξαίσιο το γυναικείο, γυμνό σώμα, χωρίς αμφιβολία, ευωδιάζει το άτιμο, δε λέω. Το ανδρικό σώμα όμως σίγουρα δεν έχει ζωγραφιστεί όσο του αξίζει.

Ίσως γιατί λείπει η γυναικεία ματιά, η μη εκτελεστική, αυτή που δεν κάνει σπουδή, παρά αυτή που ζωγραφίζει γλείφοντας, η ματιά που χαϊδεύει, θωπεύει και ψιθυρίζει, ω, στην πράξη θέλω να σε πηδήξω. Λείπει αυτή, δεν έχουν ζωγραφίσει αρκετές γυναίκες όσα αξίζουν στους άντρες.

Σίγουρα δεν έχουν ζωγραφιστεί αρκετά τα ανδρικά μούσια με λαχτάρα να τρίψεις τη γέφυρα της μύτης σου και το μέτωπό σου μέσα τους και να μυρίσεις καπνό.

Σίγουρα δεν έχει ζωγραφιστεί αρκετά τα ανδρικό χέρι και ο πήχυς και η κίνησή του η διαγραφόμενη καθώς είναι από τα πιο ζωντανά μέρη του ανδρικού σώματος, αναπνέει μαζί με τον άντρα καθώς αυτός πιάνει και κινείται σίγουρα σε χορογραφία όταν ο άντρας αυτος μαλάζει ένα στήθος ή χώνει τα δάχτυλα σε ένα κορίτσι, στη σάρκα του ή στο αιδοίο του.

Σίγουρα δεν έχει ζωγραφιστεί αρκετά ο ανδρικός κώλος, όχι ως νεκρή φύση να κάθεται περιμένοντας να θαυμάσουμε τις εξαίσιες μυώδεις στρογγυλάδες και τα γαμηστερά λακάκια. Όχι. Όχι ακίνητος παρά γυμνός, καιόμενος, γαμώντας.

Τέλος σίγουρα δεν έχει ζωγραφιστεί επαρκώς ο φαλλός.

Αυτές οι φορτωμένες, μπαρόκ ευθείες του οργάνου,

οι υπογραμμιζόμενες από τη φλέβα που τον διατρέχει,

δεν έχει υμνηθεί η γυαλάδα της βαλάνου,

η ποίησή της ειδικώς σε στύση,

μια ποίηση χωρίς αιδώ, που φωνάζει τη γλώσσα να τη γυαλίσει πιο πολύ,

να τη θηλάσει.

Η τρυφερότητα των όρχεων

και η συμμετοχή τους, με απαλότητα και κάποιο θράσος,

στην τριβή του πηδήματος.

Όχι, λείπουν αυτά, ας ζωγράφιζαν γυναίκες λαχταρισμένες άντρες σε διέγερση, μικρή, κρυφή ή και αδιάντροπη και να ήταν άνοιξη.

\m/

Leave a comment