Délicieux

Η ρώγα είναι έδεσμα ανώτατης ποιότητας. Του αξίζει γλείψιμο, δια της γλώσσης, όσο και πιλάτεμα με τα χείλη, σε εναλλαγή. Πρώτα κυκλικώς με γλώσσα χαλαρή, εντελώς απλωμένη και αφημένη να ακολουθήσει, γεμιζοντας κάθε κενό, λίγο υγρή και κατόπιν με χείλη που εννοούν όλη της της επιφάνεια, με κάθε λεπτομέρεια, κάθε τραχύτητα ή βουναλάκι. Εναλλάσσοντας τα δύο, γλώσσα και χείλη, η ρώγα πρέπει να υγραίνεται επαρκώς μα όχι υπερβολικά. Να μην ξεχνάτε να οσφραίνεστε αν και η μυρωδιά έρχεται από το δέρμα γύρω της, η ίδια η ρώγα -παράδοξο- έχει μόνο γεύση, λεπτή, είναι άοσμη όμως, η οξύτητα της μυρωδιάς, σίγουρα πόρνης μυρωδιάς που δαιμονίζει και καυλώνει, έρχεται από το δέρμα του στήθους και κυρίως αυτό κοντά στη μασχάλη ή και στη διπλίτσα κάτω από το στήθος. Όπου γίνονται ζυμώσεις.

Η ρώγα είναι γεύση, υφή και χρώμα.

Δε μου αρέσει να υποννοείται.

Μου αρεσει να δίνεται. Με θράσος. Να απαιτεί να φαγωθεί.

Φάγε με, να λέει.

Φάγε με, όσο αντέχεις, μέχρι να απλωθώ σε όλο μου το μήκος και το πλάτος, να σκουρύνω και να με δεις να τρέμω όταν το κορίτσι χύνει.

Όταν οι γυναίκες είναι πάνω στη γραμμούλα πριν τον οργασμό, μια τελευταία γεύση της ρώγας, ένα τελευταίο πέρασμα της γλώσσας μαζί με τη μια ακόμα κίνηση του φαλλού. Αν τα δυο τα συντονίσεις τότε αφήνονται από μέσα από το κορίτσι, από τα βάθη του, από το κέντρο βάρους του μέσα από τον κόλπο, ελευθερώνονται ποτάμια και τελειώνει για ώρα και σε κύματα ή μια κι έξω, πάντως ευχαριστιέται και το βλέπεις. Να μην τις αφήνεις τις ρώγες ήσυχες, παρά να τις ζαλίζεις και στον οργασμό. Με επιμονή, πειθαρχία και μέθοδο.

\m/